Deze foto’s van het Maaslandziekenhuis in Sittard zijn gemaakt in 2010, voorafgaande aan de sloop. Het ziekenhuis was gelegen aan de Walramstraat, vlakbij het Centraal Station van Sittard en de Steenweg, het begin van het winkelgebied. Ondanks vele protesten werd het gesloopt en maakte plaats voor het nieuwe, grotere en modernere Zuyderland Ziekenhuis in Sittard-Geleen. Menig arts, broeder of zuster had het later nog regelmatig over dat fijne kamertje waar ze toen werkten en waar de ramen nog gewoon open konden. Het Maaslandziekenhuis was gezelliger, voor zover een ziekenhuis dit kan zijn. De gangen waren smaller, de kamertjes kleiner, en her en der kwam je wachtkamers en zitjes tegen.
Het Maaslandziekenhuis werd in 1908 gesticht door de Zusters van de Goddelijke Voorzienigheid, getuige het oude gedeelte van het ziekenhuis en de kapel, met veel natuurstenen gangen en trappen, degelijk houtwerk en uiteraard een kapel. In de loop der jaren werd het Maaslandziekenhuis uitgebreid met nieuwe gebouwen en parkeerplaatsen, totdat het uiteindelijk te groot werd voor de lokatie, en eigenlijk ook voor de stad zelf. Het nieuwe Zuyderland Ziekenhuis zou gebouwd worden op de grens van Sittard en Geleen. Een logische stap omdat de gemeenten in 2001 al samengevoegd waren tot een gemeente, samen met Born.
Aan een ziekenhuis heb je meestal geen goede herinneringen, je komt er liever niet dan wel. Toch hebben de meeste mensen in Sittard juist goede herinneringen aan het Maaslandziekenhuis. Zelf ben ik er geboren, patient geweest en nog veel vaker op ziekenbezoek bij vrienden of familieleden. Soms voor een laatste keer. Tegenover de hoofdingang zat een klein bloemenwinkeltje en de Walramstraat was de plek waar we gingen staan om de carnavalsoptocht voorbij te zien komen. Of, als een familielid op dat moment in het ziekenhuis lag, stonden we met zijn allen voor het raam naar beneden te kijken. Een straat verderop begon de wijk Overhoven waar familie woonde en mijn vader geboren was. Nog een paar straten verderop en je kwam uit in de wijk de Baandert waar ik opgegroeid ben. Alles lag dus heel dicht bij elkaar. Te dicht voor een groot en modern ziekenhuis.
Tijdens de sloop ben ik nog een keer teruggeweest om er foto’s te maken, al woon ik tegenwoordig in Tilburg. Heel vreemd om in het ziekenhuis te mogen ronddwalen en op plekken te komen waar ik nog nooit was geweest. In de kelders bij de keukens en de warmteinstallaties, op zolders die al jaren niet meer gebruikt werden, en in operatiekamers die ik nog nooit van binnen had gezien.
Van de hier geplaatste foto’s stonden er eerder enkele in een oud blog. Ik heb ze nu weer uit mijn archief gevist, maar niet opnieuw bewerkt. Graag zou ik ze allemaal opnieuw maken, maar dan met mijn huidige camera en lenzen. Dat zit er niet meer in, dus ik zal het met deze foto’s moeten doen. Als verslag en als herinnering.
