Op 1 november is het weer Allerheiligen, de dag erna Allerzielen. Tijd voor levende zieltjes om graven van dierbaren te bezoeken en te zorgen dat ze er weer representabel uitzien. Ieder jaar ga ik met mijn moeder naar het graf van mijn vader en dat van een paar andere familieleden om ze voor Allerheiligen nog even op te poetsen, de steentjes rondom weer mooi netjes te verdelen, overtollige herfstbladeren te verwijderen (geen beginnen aan) en een nieuw plantje te plaatsen. Ik vind het een prettige bezigheid, zeker op zo’n mooie herfstdag als gisteren. Met een gieter door een laantje lopen met oude bomen in prachtige herfstkleuren om wat water te halen bij een kraantje, het knisperende geluid van de steentjes onder je voeten en voor de rest alleen maar stilte. Ook de plantsoenendienst van het kerkhof zelf was druk bezig alles klaar te maken voor aanstaande zondag en hier en daar liepen nog wat andere mensen rond met bloemstukjes in hun armen. Mijn vader heeft in zijn leven volgens mij nog nooit een bos bloemen of plant cadeau gekregen met zijn verjaardag, nu hij dood is des te meer.