Begraafplaatsen

Gisteren met mijn moeder naar de begraafplaats geweest in Sittard. Na het overlijden van mijn vader op 25 november van afgelopen jaar was ik er niet meer geweest. Omstandigheden, en meer van dat soort dingen. Binnenkort wordt echter het graf van de ouders van mijn moeder opgeheven. Of hoe zeg je dat. De ‘ligtijd’ loopt af? De ‘bewaartijd’? In elk geval zal het graf na vijfentwintig jaar verdwijnen en komt de plek vrij voor iemand anders. Zelfs de doden moeten plaats maken voor opvolgers.

Iets verderop ligt het graf van mijn vader. Het is zo’n nieuw type graf. Geen grafsteen meer die het hele graf bedekt, maar een kleine rechtopstaande steen met daarvoor wat gras. Alleen is die steen nog niet klaar en dus ligt er nog steeds een tijdelijke stenen plaat met daarop in witte plakletters de naam van mijn vader. En eigenlijk vind ik dat wel heel mooi zo. Geen ‘rust zacht’ of iets dergelijks, geen data van geboorte en overlijden. Alleen maar de naam. En met een beetje inspanning kon ik hem zien liggen, zo’n anderhalve meter onder de grond, zoals ik hem toen ook heb zien liggen in het mortuarium.

Ik hou van begraafplaatsen, en als er een in de buurt is en ik heb wat tijd over loop ik er altijd wel even overheen. Zelfs als kind vond ik het al een fascinerende plek. Als mijn ouders dan bezig waren met het schoonmaken van een of ander graf ging ik meestal even op onderzoek uit. Als een kleine archeoloog tussen al die stenen doorlopend, zoekend naar de oudste, de langstgeleden overledene. Vaak ging ik ook niet mee, maar dat kwam dan door omstandigheden. Voetballen en meer van dat soort dingen.

Ik zou er best wel willen werken, op zo’n begraafplaats. Weg van die gekke wereld van de levenden, weg van alle drukte. De dood roept tenminste niet constant om aandacht en het is er altijd lekker stil. Zelfs de vogels lijken zich er meer op hun gemak te voelen. Alleen denk ik niet dat er vaak vacatures voor zijn. Behalve voor begrafenisondernemingen valt er weinig geld te verdienen aan de doden. Of je moet toevallig Elvis Presley of Michael Jackson heten. Maar dan is het met die rust ook snel gedaan.