Dakloze studenten

‘Door de universiteit werd gezegd dat het gemakkelijk is om een kamer te vinden, zelfs als we niet bij studentencomplex TalentSquare terecht zouden kunnen.’ (bron: Brabants Dagblad) Op dit moment is de situatie voor heel wat buitenlandse studenten wel wat anders. Sommigen slapen in hun auto, anderen zitten in een hotel. Snel een kamer vinden en anders terug naar eigen land is de reactie van een van de studenten. Ik vraag me af of ze wel begeleiding krijgen bij het vinden van een kamer. Als vreemdeling in een vreemde stad in een vreemd land lijkt het me niet makkelijk, zelfs niet voor deze jonge wereldreizigers.

Lang geleden stapte ik zelf als vreemdeling, een jong en onervaren studentje uit Limburg, uit de trein op station Tilburg Centraal. Daarvoor had ik via opgeplakte briefjes op de universiteit een adres gevonden in Tilburg West, bij een gezin. Dat leek me toen wel zo prettig en minder bedreigend dan een huis vol met studenten die vast veel vrijer waren dan ik. Wist ik veel dat Tilburg West best wel een aardig stuk lopen is vanaf centraal. Op de kaart van Tilburg die ik bij me had leek het maar één straat te zijn, en dan op het einde rechtsaf. Zo’n vijfentwintig minuten later kwam ik aan bij het huis, en na een korte bezichtiging (piepklein maar met wasbak) nam ik de kamer en liep terug naar het station. Station West dit keer, twee minuten lopen. Het was een ramp geweest als ik verder had moeten gaan zoeken, zo erg vond ik het die eerste keer.

De buitenlandse studenten waar het nu om gaat zijn heel wat minder wereldvreemd en vast ook heel wat minder snel terneergeslagen dan ik toen was, maar als ze dan zeggen terug naar huis te gaan als ze niet snel iets vinden zegt heel wat over de teleurstelling die ze momenteel ervaren. Op dit moment worden de asielzoekers die tijdelijk in het oude belastingkantoor verblijven verherplaatst, of hoe zeg je dat. Ruimte zat daar als tijdelijk onderkomen, en op loopafstand van de universiteit. Er staat zelfs al een beeld voor selfies,