Vanavond op NPO2 de derde en laatste aflevering van de indrukwekkende documentaire De Arabische Storm. Althans ik vond hem indrukwekkend, aangrijpend en eng. ‘Vijf jaar na de Arabische Lente onderzoekt journalist Sinan Can hoe de revolutie van hoop tot chaos en strijd heeft geleid. Van de zelfontbranding van Mohammed Bouazizi in Tunesië naar de frontlinie van Syrië. In drie delen reist Can naar het hart van het conflict om de gevolgen van de opstanden bloot te leggen.’
In deel twee reisde Can onder andere naar het front in Syrië waar milities van de YPG, waar ook de friese scherpschutter Jitse Akse zich bij had aangesloten, vechten tegen IS. In een niemandsland, letterlijk en figuurlijk een woestenij, waar amper nog huizen en bomen overeind staan, leven groepen mannen én vrouwen die er hun leven voor over hebben om IS tegen te houden.
In dit deel onder andere deze twee mooie jonge vrouwen die ter plaatse een korte opleiding krijgen waarna ze mee gaan vechten aan het front. Ze zijn zich bewust van het gevaar, ook dat ze het risico lopen gevangen te worden door IS. Maar daar zijn ze op voorbereid. Het meisje links zei niks, maar had een glimlach waar alles in zat. Van jeugd, overgave en levensvreugde tot een trieste en wellicht veel te vroegtijdige dood. Een ontwapenende glimlach ook, maar daar zullen de strijders van IS waarschijnlijk niet gevoelig voor zijn.
