Wat is het toch een lelijk beest!

Smaken verschillen en beauty lies in the eye of the beholder, maar voor deze opmerking moest ik me toch even omdraaien om te kijken uit wiens mond die afkomstig was. Een vrouw van een jaar of zestig, met witgrijs haar, donkere wallen onder haar ogen, lippenstift zo roze als je ze alleen maar op nieuwe barbiepoppen ziet en net zoveel rimpels in haar gezicht als de huid van de olifanten iets verderop. Ik had graag een foto van haar gemaakt om deze naast de foto van deze neushoorn zonder hoorn te kunnen plaatsen, maar dat durfde ik niet. Dan had ik haar moeten uitleggen waarom, en liegen is niet mijn sterkste kant.

Dit is trouwens maar één van de vele domme opmerkingen die ik hoorde in Diergaarde Blijdorp in Rotterdam. Men zegt weleens, en heel terecht, dat een betere wereld óók begint bij goed onderwijs en een goede opvoeding. Als ik dan hoor wat kinderen van hun ouders te horen krijgen terwijl ze langs de kooien en kuilen lopen, dan zakt de moed en mijn respect voor mijn medemens me zwaar in de schoenen en daaraan voorbij. Geen wonder dat veel mensen nog steeds naar dieren kijken als een ding waar ze even wat lol aan kunnen beleven of die ze kunnen gebruiken om zich ten faveure van zichzelf mee te kunnen vergelijken. In hun ogen komen ze als glorieuze overwinnaar uit die vergelijkingstest, maar dan moeten ze thuis nog maar eens heel goed in de spiegel gaan kijken.