IS het onderhand niet eens genoeg geweest?

Al sinds jaren ben ik geabonneerd op het tijdschrijft OneWorld. Voorheen heette het blad IS (Internationiale Samenwerking), en de makers combineerden iedere maand de letters IS op een creatieve manier met een van de hoofdartikelen. Ik heb geen oude nummers meer bij de hand, maar ik geef hier even wat voorbeelden van hoe die titels eruit zagen: IS er hoop voor Sudan? IS Zuid-Amerika de toekomst? Enzovoort. Nu het blad OneWorld heet is dit niet meer mogelijk, maar met de naamsverandering van de terreurgroep ISIS in IS moet ik er weer regelmatig aan denken. Met wat die idioten daar aan het doen zijn moet het niet moeilijk zijn geweest hier iedere maand weer een titel voor te verzinnen. IS het onderhand niet eens genoeg geweest? IS van God los. IS niet normaal. IS barbarij en waanzin ten top. IS geloof een ideologie? T’IS nie waar. IS dit onze toekomst?

Ik keek zoals iedere ochtend even op teletekst om te kijken of er aan de andere kant van de wereld nog iets gebeurd is waar ik kennis van zou moeten nemen. Met pijn in mijn onderbuik heb ik, na snel even de koppen gescand te hebben van pagina 101 en 102 met het nieuwsoverzicht, de TV maar weer uitgezet. De wereld staat op zijn kop en is doodziek. Overal is er haat en nijd, en het lijkt wel alsof ik die op de een of andere manier ook heb ingeademd. Of misschien zat hij er toch al een tijdje. Zoiets simpels als dit. Een van mijn buren loopt iedere ochtend met zijn honden een heel kort rondje door het park, alleen maar om ze even te laten plassen en poepen. En die poep ruimt hij dus nooit op. Hij kijkt even om zich heen en loopt dan snel door, en ik weet niet hoe ik hem op een normale manier moet aanspreken, want wat ik voel staat bijna gelijk aan haat. Haat ontstaan vanuit een gevoel van kwaadheid en onbegrip over de onverschilligheid en redeloosheid. Zijn hele houding is er een van ‘Wat kan mij dat schelen’ en ‘Wat heb ik daarmee te maken’. Een journalist van de Volkskrant die twee weken meegelopen heeft met Artsen zonder Grenzen in een van de landen waar Ebola voorkomt, viel het op dat de bevolking zo gelaten en haast emotieloos was. Niemand helpt elkaar, het zijn allemaal eenlingen geworden. Als je het zo bekijkt zou je kunnen zeggen dat de ziekte van deze wereld een echte ziekte is, waar iedereen alleen nog maar voor zichzelf of zijn eigen kleine clubje leeft. IS het niet eens tijd voor een nieuwe Gandhi? IS er een Grote Dokter in de zaal?