Documentaire: Mussa (2015)

Gisteren op NPO2 uitgezonden, de uitzonderlijke mooie en vertederende documentaire Mussa (2015 – Anat Goren). En tevens een kijkje in het leven van een aantal vluchtelingen. ‘De twaalfjarige Mussa praat al zes jaar lang niet meer. Sinds hij met zijn ouders vluchtte uit Darfur komt er geen woord meer uit. Niemand weet precies waarom de jongen niet meer spreekt. Hij woont met zijn ouders in de slechtste wijk van Tel Aviv, maar gaat naar een school in de meest chique wijk van de stad. Daar is hij de enige Afrikaanse leerling. Hij communiceert via gebaren en gezichtsuitdrukkingen. Hij schrijft en chat via de computer. Mussa gaat over het onvermogen van een kind om de kloof te overbruggen tussen twee werelden.’

Mussa is een erg charmant jongetje waar je meteen van gaat houden, zeker ook als kijker. Het laat zien hoe moeilijk het vaak is voor vluchtelingen om een leven op te bouwen in een ander land, een andere cultuur. Uiteindelijk, nadat Mussa’s vader wordt gearresteerd, zijn ze gedwongen terug te keren naar Sudan. Jaren later, zo eindigt de documentaire, vertrekken ze samen naar Egypte om daar nog een keer hun geluk te beproeven. Gelukzoekers zijn het dus. Volgens het woordenboek  ‘iets te wagen onderzoeken of men geluk heeft’. Het zou toegevoegd mogen worden aan de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.

De documentaire Mussa is terug te kijken via de Uitzending Gemist pagina van 2Doc.