Documentaire: The Human Scale (2012)

Van de week op de tv (Canvas), de Deense documentaire The Human Scale. Hoe ziet de stad van de toekomst eruit, of hoe zou hij eruit móeten zien, als men zou luisteren naar de wensen en behoeftes van de mensen die erin moeten wonen. Die wensen en behoeftes blijken heel wat anders te zijn dan wat de economie dirigeert. In Bangladesh is een beweging actief die probeert mensen ervan bewust te maken dat niet iedereen in Bangladesh een auto kan bezitten en dat men meer gebruik moet leren maken van openbaar vervoer, met name bussen. In dit land met driehonderd miljoen mensen, een land dat nog aan het begin staat van zijn economische wasdom, heeft men al meer dan genoeg moeite het gewone maatschappelijke leven in goede banen te leiden, laat staan als er ook nog eens driehonderd miljoen auto’s zouden rondrijden. Doordat er steeds meer gebouwd wordt en er steeds meer wegen aangelegd worden, is de bodemsamenstelling sterk aan het veranderen (het lijkt wel Groningen…). In een land waarbij er altijd wel gevaar is voor een overstroming of aardbeving is dat geen goede ontwikkeling. Of zoals een inwoonster van Bangladesh het verwoorde: ‘We staan halverwege de brug, op weg naar de overkant. En we zien wat die overkant betekent voor het land en de bevolking. Nu is het tijd om andere keuzes te maken’. Wat dat betreft hebben dit soort landen een unieke kans andere keuzes te maken dan het Westen in het verleden heeft gemaakt. Maar of het ze zal lukken?

In de documentaire ook een reportage over de Australische stad Christchurch, nog niet zo lang geleden getroffen door een hevige aardbeving waardoor een deel van de stad nu nog steeds verboden gebied is. Hoe de wederopbouw er uit moet gaan zien heeft men in een project gegoten waarbij iedere inwoner van Christchurch zijn wensen kenbaar mocht maken. Die lagen voor de hand. Meer ruimte, geen hoogbouw, meer groen, geen auto’s, een plek om de hond uit te laten, en meer ruimte de stad op een natuurlijk manier te laten groeien in plaats van volgens een ‘masterplan’. Nu, na een paar jaar van politiek en diplomatiek onderhandelen, zijn de definitieve plannen zo goed als klaar. Gebouwen mogen maximaal zeven verdiepingen hoog worden, toch nog één verdieping hoger dan door wetenschappers als veilig gekenmerkt, en in ieder geval hoger dan menige inwoner van de stad het zich zou wensen. Het gelobby heeft dan toch weer zijn nut gehad, tenminste voor een handvol mensen. Met andere wensen wordt wel meer rekening gehouden. Wat dat betreft kan een aardbeving niet alleen maar de grond maar ook de mens wakker schudden.

Website The Human Scale.