Dr. Who hotdogs

Je droomt soms wat af tijdens een nacht. Zo ben ik afgelopen nacht voor het eerst in het Belgische Leuven geweest. Mooie oude stad met smalle straten en hoge koopmanshuizen. Mijn vader (overleden in 2009) was bij me en samen bezochten we verschillende musea boordevol vreemde apparatuur en attributen waarvan het gebruik zelfs voor mijn vader, met zijn oog voor machines en gereedschap, een groot raadsel bleef. We probeerden nog koffie te bestellen in een restaurant maar kregen niks omdat we niet de juiste munten bij ons hadden. En op het einde van de dag, aan het einde van een lange straat, bijna tegen de oude stadsmuren aan, stond daar opeens de hotdogkraam van Doctor Who. Ik ken Dr. Who van de gelijknamige tv-serie en weet dat hij in zijn vele levens elk tijdperk, verleden en toekomst, wel zo’n beetje bezocht moet hebben, maar dat hij ooit een hotdogkraam heeft gerund wist ik niet. Ik vraag me zelfs af of ze daar bij de BBC wel van op de hoogte zijn. In elk geval kun je constateren dat wij mensen tijdens onze slaap ook een soort tijdreiziger zijn, reizend naar verleden en toekomst, en dat we dan net zo’n vreemde werelden tegenkomen als de Doctor. Het enige verschil is dat de Doctor daarvoor zijn telefooncel gebruikt en wij ons bed.