Bovenstaande afbeeldingen van een ruitjesbovist kreeg ik doorgestuurd door een vriendin die ze tegenkwam tijdens een wandeling in de duinen. Ik heb ze hier in deze vorm in Brabant vast ook eens gezien, maar ze niet herkend als zodanig. Helaas vergeet ik altijd weer de namen van met name planten, paddenstoelen en zwammen, dus als ik met iemand ben die er verstand van heeft en die zegt ‘Dat is een ruitjesbovist’, dan is wat ik op dat moment zie een ruitjesbovist, voor eens en voor altijd. Blijkbaar hebben we (ik) de neiging om dingen als constante te willen zien, onveranderlijk. Zo werkt ons geheugen het liefst.
Waarschijnlijk ben ik zo’n naam een paar weken later alweer vergeten, maar mocht ik het niet vergeten zijn en ik kom er een tegen die er net iets anders uitziet, want net pas boven de grond of al bijna op zijn eind, dan kan het goed zijn dat ik het niet zal herkennen als zijnde van dezelfde soort. Het is dus al vaak voorgekomen dat ik iemand vroeg naar de naam en ik als antwoord kreeg ‘Dat is ook een aardappelbovist’ of iets anders. Ik voel me dan altijd heel erg dom, alsof een vader tegen zijn kind zegt ‘Dat is ook een auto, alleen elektrisch en daarom doet die niet broembroem’.
Dutch
Arabic
Chinese (Simplified)
English
French
German
Italian
Portuguese
Russian
Spanish
Nou precies, voor het kijken en genieten maakt het niets uit. Met planten ben ik honderd jaar geleden begonnen, maar ook daarin zijn plantjes, die ik heb opgegeven. Herfstleeuwentand denk ik te kunnen herkennen. Maar er zijn zoveel van dat soort gele bloempjes. Streepzaad, biggenkruid enz. Ach ja, ze zijn prachtig, vooral met een insect erop, waar ook weer tig soorten van zijn. Maar als de foto lukt ben ik blij 😀 Het zoeken op internet is een hele steun, maar tegelijk verdwaal ik al snel tussen de paddenstoelen, plantjes of kriebelbeestjes. Eigenlijk moet je ook nog bij alles noteren waar en wanneer je het gevonden hebt. Wat voor grond, naast of in het bos. De grootte. De loodgrijze bovist wordt maar 2-3 cm, maar die lijkt ook veel op de linker foto. Die is waarschijnlijk iets groter. Nou ja. Je kan er tureluurs van worden. Maar in al die jaren heeft de natuur mijn leven verrijkt 🌞🙋🏻♀️
Ja, en soms blijkt al die kennis, of het willen vergaren van kennis, ook een obstakel bij het goed kijken en gewoon maar waarnemen van dat wat je ziet. Een paddestoel of wat dan ook is meer dan zijn naam. Bedankt voor je reacties trouwens, altijd leuk :).
Heel herkenbaar. En eerst denk je dat er heel voor soorten staan, dat is ook wel zo, maar veel minder dan je denkt. Vele vormen van dezelfde. Eer je daar achter bent en ook nog een paar onthouden hebt, ben je zo weer tien jaar verder, in mijn geval.
Blijkbaar ben ik niet de enige dus. En het geldt natuurlijk ook voor bijvoorbeeld vogels en insecten. Denk je een nieuwe soort ontdekt te hebben, blijkt het een jong te zijn dat nog niet de kenmerkende kleuren heeft van een volwassen exemplaar. Zo dacht ik vroeger een uit de kluiten gewassen merel te zien terwijl het een jonge kauw was. Die herken ik inmiddels goed, zoveel wat ik echter nog niet herken… Nou ja, voor het plezier van het kijken en genieten maakt het gelukkig niks uit :).