Fats Domino: he found his freedom

De muziek van Fats Domino is van ‘voor mijn tijd’, maar tegelijkertijd van alle tijden. Als kind thuis regelmatig te horen op de radio, waarbij ik mijn moeder zo voor me kan zien, zachtjes meewiegend achter de strijkplank en neuriënd. Jaar in jaar uit tijdens het radioprogramma Arbeidsvitaminen te horen en onderdeel van talloze verzamelplaten met titels die begonnen met Greatest Hits of Ultimate Classics. Ik heb nooit een plaat van hem gehad, zelfs geen nummer van hem ooit gekopieerd op een cassettebandje. Misschien wel omdat hij er altijd was, iets vanzelfsprekends in de muziek, waar je niet naar op zoek hoefde te gaan omdat het zich toch altijd weer aandiende, alsof het onderdeel was van de seizoenen. En nu is hij dan overleden, he found his freedom. Wat een aardige titel leek te zijn voor dit blogje, ware het niet dat ik het eerste zinnetje van Blueberry Hill al die tijd verkeerd in mijn herinnering hem meegedragen. Het is dus niet I found my freedom maar I found my thrill, wat denk ik wel op hetzelfde neerkomt.

I found my thrill
On Blueberry Hill
On Blueberry Hill
When I found you

The moon stood still
On Blueberry Hill
And lingered until
My dream came true

The wind in the willow played
Love’s sweet melody
But all of those vows you made
Were never to be

Though we’re apart
You’re part of me still
For you were my thrill
On Blueberry Hill

The wind in the willow played
Love’s sweet melody
But all of those vows you made
Were never to be

Though we’re apart
You’re part of me still
For you were my thrill
On Blueberry Hill