Het vreemde dorpje Doel

Op 10 maart, vreemd genoeg de dag dat bekend werd gemaakt dat het dorpje definitief zal verdwijnen, zijn vriend P. en ik een dagje wezen fotograferen in Doel. Een klein Belgisch dorpje aan de Schelde, vlak naast Antwerpen en pal naast een kerncentrale. Vanaf 1998 is het dorpje in de verdrukking geraakt door allerlei – wel of niet geplande en uitgevoerde – uitbreidingen van het havengebied en sindsdien langzaam leeggebloed. Bewoners vertrokken vrijwillig of niet vrijwillig, plaatsmakend voor krakers, zwervers, kunstenaars, en een hele hoop toeristen met fotocamera’s die weleens wilden zien hoe zo’n verlaten dorpje eruit ziet. Zomaar huizen binnenlopen en door huiskamers en slaapkamers struinen. Het is een vreemde gewaarwording.

Op de dag van vandaag, tien jaar na de eerste exodus, ziet het er natuurlijk niet meer zo ‘vers verlaten’ uit als toen. Veel van de inboedel is weg of door krakers verplaatst naar de achtertuin om daar verteerd te worden door regen en wind. Toch is er – vooral voor fotografen – nog veel interessants te zien. De tijd verstrijkt en de toestand van het dorpje en zijn inhoud verandert. In een voortdurende staat van ontbinding verandert het langzaam van vorm. Je moet er de schoonheid wel van in kunnen zien. Kapot, versleten, verbrokkeld, ingestort en verlaten. Maar niet leeg.

Meer informatie op internet over Doel:
Doel op Wikipedia »
Doel 2020 »