Zoals het klokje thuis tikt, tikt het veel te hard

Althans, dat is de mening van een groep mensen die de klok, die een half jaar geleden geplaatst werd bij studentenkerk Maranatha in Tilburg, veel te hard vinden slaan én veel te vaak. Er volgt binnenkort zelfs een hoorzitting bij de gemeente Tilburg naar aanleiding van een petitie voor het ‘verwijderen van de klepel en de hamer’ van de klok. Alle bezwaren zijn terug te lezen in deze brief aan de bewoners van de omliggende flatgebouwen.

Kerkklokken luiden, dat is wat ze nu eenmaal doen en waarvoor ze gemaakt zijn. Ze roepen op, ze doen herinneren. In mijn geval roepen ze niet op voor gebed, maar ik vind het wel een mooi, geruststellend en troostend geluid. Ik had geloof ik nog niet vermeld dat ik aan de overkant van de weg woon. Vanuit mijn balkon kijk ik uit over de studentenkerk en de klokkenstoel. Het geluid van de klok doet me denken aan zomer en vakantie en mijn jeugd in Limburg. Een van de bezwaren in de brief is dat het geluid hem/hen stoort ‘tijdens tijdloze bezigheden zoals lezen, buurten en tv-kijken’, de hele dag door. Als freelancer, fotograaf en websitebouwer, ben ik veel thuis aan het werk, tenzij ik voor een foto-opdracht op pad ben. Ik mag dus wel zeggen dat ik op diverse dagen alles hoor wat de klok op een dag aan geluiden voortbrengt, en het stoort me niet in het geringste.

Er staan nog meer grappige argumenten in de brief waar ik op zou kunnen reageren, maar punt is dat wat voor de een iets is waar je je niet druk over zou moeten maken, voor een ander een dagelijkse ergernis is die diep in iemands lijf en hoofd gaat zitten. Het hotel waar ik een tijdje geleden verbleef in Münster stond naast een kerk. Ook die kerk sloeg ieder half uur en ieder heel uur, en daarnaast luidde de klok ook nog eens op diverse andere tijden waar ik de betekenis niet van ken. Ik zei tegen de eigenaresse van het hotel dat er bij mijn woning sinds kort ook een klok te horen was. ‘Ach, das hören wir nicht einmal, da sind wir so an gewöhnt’. Jammer genoeg geldt dit niet voor mensen die nu niet anders meer kunnen dan ieder half uur hun oren spitsen.

Dit blogje krijgt ongetwijfeld nog een vervolg…