Orkaan Irma mag dan gewelddadig en allesverwoestend zijn, niet alle Irma’s zijn zo meedogenloos. Sommige Irma’s zijn lief en zacht, zoals Irma La Douce. Ze mag dan wel prostitué zijn van beroep, haar karakter is zo onschuldig als dat van een kind. Dat ontdekt ook agent Nestor Patou (Jack Lemmon) die het, eerlijk en zeer correct van aard zijnde, aanvankelijk maar niks vind dat er in zijn wijk op iedere hoek van de straat een hoertje staat. Dat verandert als hij Irma (Shirley MacLain) ontmoet. Ook voor de kijker is Irma een schatje waar je op slag verliefd op zou kunnen worden, net als op die andere vrouw uit Parijs, Amelie. Nu ik zo terugdenk zitten er wel wat parallellen tussen beide films, hoewel ze op zich natuurlijk heel verschillend zijn. Wat me nog het meeste opvalt is de sfeer en het kleurgebruik in beide films. Het zou me niks verbazen als regisseur Jean-Pierre Jeunet de film van Billy Wilder uit 1963 in zijn achterhoofd had zitten toen hij aan Amelie begon te werken. In beide films wordt groen als basiskleur gebruikt, aangevuld met rood.
Green is used commonly throughout Amelie and mainly because green symbolizes hope and nature in many cultures which often brings comfort to the viewer’s eyes. Green is used in the film to create vitality and to contrast with the warmer, more saturated colors mainly seen in the mis en scene. Another color commonly used is red which in nature is the color of sunsets, and fire and brings visual intensity to the screen. Red can represent warmth, energy, passion and love and is often used to reflect Amélie’s life and mood. (bron: tesscetin)
Geef een reactie