In de verhalenbundel De Wachtvelden van sciencefictionschrijver J.G. Ballard staat een verhaal met de titel Overbelasting (originele titel The Overloaded Man). Een man komt tot de ontdekking dat hij in staat is dingen om hem heen ‘uit te schakelen’. Hij experimenteert ermee als zijn vrouw niet thuis is. In het begin laat hij eenvoudige dingen ‘verdwijnen’, zoals een kast en een tv, later doet hij hetzelfde met de huizen waar hij op neerkijkt vanaf zijn veranda. Hij raakt eraan verslaaft en gaat steeds verder in zijn behoefte het hem bekende te laten oplossen in het niets. Echt verdwijnen doen dingen niet, het is meer dat hij de vertrouwdheid en de reflectie van de buitenwereld in zijn eigen denken en verbeelding wil uitschakelen. Huizen en muren worden abstracte vlakken in het landschap, zonder enige herinnering aan een betekenis. Later wordt ook het begrip landschap iets abstracts. Zo lost hij langzaam alles om hem heen op in het niets. En als laatste ook zichzelf.
Een fascinerend verhaal waarbij ik moest denken aan de denkwereld van Krishnamurti. Ook hij spreekt over de ‘vernietiging’ van beelden en denken, om zodoende te kunnen komen tot een waarachtig waarnemen van de wereld en de werkelijkheid zonder beïnvloeding van het bekende, opgeslagen in herinneringen aan eerdere ervaringen, eerder denken. Meditatie is ook een middel om stukje bij beetje de geest te oefenen in het loslaten van beelden en woorden, en dus ook de daaraan gekoppelde emoties, verlangens en verwachtingen. De motivatie van de man in het verhaal lag dan misschien in het overbelast zijn, van werkverplichtingen tot en met de ongelukkige relatie met zijn vrouw, het idee komt aardig overeen. Ook Krishnamurti spreekt over het overbelast zijn van de mens, opgesloten in een door zijn eigen denken gecreëerde ellendige wereld. Die ellendige wereld beschrijft Ballard een paar jaar later, als hij begint aan zijn apocalyptische serie boeken zoals De Brandende Aarde en De Verdronken Aarde.
