Kuifje blijft kuifje, en dat is maar goed ook. Hergé had besloten dat er na zijn dood geen albums meer mochten verschijnen die door anderen werden gemaakt. Iets dat wel gebeurt is met Suske en Wiske, en wat daar van terecht is gekomen weten we onderhand wel. Maar dat Hergé zelf ook precies op tijd gestorven is werd me onlangs duidelijk bij het herlezen van ‘Kuifje en de Picaro’s’.
Het was me vroeger niet zo goed opgevallen, maar in dit album uit 1976 draagt Kuifje voor het eerst een andere broek. In alle voorgaande albums tot en met ‘Vlucht 714’ uit 1968 droeg hij altijd die lekker herkenbare profbroek, maar in dit album draagt hij een iets strakkere broek met rechte broekzakken, en niet uit één stuk maar met een zichtbare stiknaad aan de zijkant. Meer details dan we van Hergé gewend zijn, en een aanpassing van zijn geesteskind aan het tijdsbeeld.
Het is dus maar goed dat er geen nieuwe Kuifjes meer zijn uitgekomen na zijn dood. Je moet er toch niet aan denken wat er in de afgelopen vijfentwintig jaar van Kuifje terecht zou zijn gekomen. Kuifje rondscheurend op een blitse scooter in zijn nieuwste verhaal ‘Kuifje en de XTC-bende’? Gelukkig is ons dat bespaard gebleven en kan ik nu tenminste blijven genieten van zijn avonturen zoals ik dat al doe vanaf mijn jeugd.
De afbeeldingen komen uit Kuifje en de Picaro’s, Vlucht 714 en De Sigaren van de Farao.
