Winst- en verliesrekening

Klassen waarin alle leerlingen ongeveer hetzelfde niveau hebben scoren bij Cito-toetsen zo’n 10% beter. Dat is de uitkomst van een onderzoek door het CPB. 130 kilometer per uur in plaats van 120, denk ik dan meteen. Dat heeft al uitgewezen dat de ‘winst’ voor verkeersdeelnemers minimaal is, terwijl het milieu eronder lijdt en het al veel meer verkeersdoden heeft opgeleverd dan toen iedereen zich nog ‘maar’ met honderdtwintig kilometer per uur over de snelweg mocht haasten. In het geval van de leerlingen gaat het dan niet over sneller leren in kortere tijd, maar ik vraag me toch af wat voor negatieve kanten er zijn aan deze zogenaamde winst. Ik denk dan ook meteen even aan wat ik deze week een vrouw hoorde zeggen op Radio 1. In NRC Handelsblad stond dat Nederland behoort tot de top tien van meest innovatieve landen ter wereld. Ze vond het zo jammer dat er opnieuw alleen maar gekeken was naar technologie, alsof innovatie niet ook plaats kan vinden op sociaal en maatschappelijk vlak. Twee gebieden waar Nederland qua vernieuwing behoorlijk achterloopt in vergelijking met andere landen. Wat voor effect heeft het op korte en langere termijn om kinderen al vroegtijdig op te splitsen in groepen op basis van intelligentie? Ik denk dat het wel klopt als kinderen die niet zo goed kunnen leren behoorlijk gedemotiveerd kunnen raken als ze telkens geconfronteerd worden met hoe ‘dom’ ze wel niet zijn, maar dat is alleen maar zo als kinderen alleen maar op dat vlak met elkaar worden vergeleken. Volwassenen leren vaak pas op latere leeftijd in te zien dat intelligentie vele vormen kent, en dat de omgang met ‘slimmere’ en ‘dommere’ soortgenoten tot verrassend nieuwe (zelf)inzichten kan leiden. En trouwens, is dit niet waar respect voor andersdenkenden begint?