Acteurs mochten tijdens de opnames van de Russische film Leviathan van regisseur Andrey Zvyagintsev zoveel of zo weinig drinken als ze zelf wilden. Misschien dat daarom de met wodka doordrenkte scènes zo overtuigend overkomen. En misschien vond de regisseur het ook wel zijn plicht zijn acteurs enigszins te verdoven. Leviathan is namelijk geen film waar je blij van wordt als je je filmervaring alleen maar laat afhangen van de boodschap en het verhaal. Maar het acteren, de verdekte humor en de landschappen, die zijn prachtig.
De film zit vol symboliek, zoals wel vaker in Russische films. Leviathan, dat grote mythische zeezoogdier, heerser van de wereldzeeën, is natuurlijk het grote Rusland en de macht waar het individu maar weinig grip op heeft. Ook de leiders van Rusland zijn verpersoonlijkingen van dat grote land en hun afbeeldingen hangen in menig huiskamer of kantoor.
Tijdens een uitstapje van een stel vrienden wordt er onder invloed van heel veel wodka geschoten op lege flessen en blikjes. Een van hen heeft een verzameling portretten meegenomen van oud-leiders. Lenin, Stalin, Bresjnev, ze zitten er allemaal tussen. Iedereen vindt het een goed idee om daar eens lekker op te gaan schieten. Of hij niet ook wat recenters bij zich heeft vraagt iemand, doelend op Poetin natuurlijk. Het antwoord is nee, die moet volgens hem nog wat verder rijpen aan de muur. De film is van 2014, dus waarschijnlijk opgenomen in 2013. Volgens mij heeft Poetin nu wel lang genoeg kunnen rijpen aan de muur en zou een director’s cut wel op zijn plaats zijn.
