Matt Elliot

Matt Elliot, ik had nog nooit van de beste man gehoord voor Incubate van dit jaar. Op het podium in 013 zat een man met een gitaar met achter hem een grote hoeveelheid andere instrumenten en luidsprekers. Die waren niet voor hem bedoeld, maar voor de groep die na hem zou optreden. Heel stilletjes begon hij te spelen en uit de zaal kwam nog veel rumoer van mensen die net als ik niet zo onder de indruk waren van zo’n groot podium met slechts één muzikant. Als je aan een zaal als die van 013 denkt, denk je toch vooral aan optredens met veel muzikanten en een spetterende lichtshow. Bij Matt Elliot was dat allemaal afwezig. Hij maakte gebruik van – ik weet niet hoe je dit noemt – de mogelijkheid je eigen muziek ter plekke op te nemen en vervolgens te laten repeteren, waarna je zelf je handen vrij hebt voor een extra akkoord op de gitaar of een extra stem of wat dan ook. Bij sommige nummers deed hij dit uitvoerig waardoor de muziek steeds complexer werd. Ik vond het indrukwekkend, en niet alleen ik. De zaal was inmiddels volgestroomd en iedereen zat stilletjes te luisteren naar die ene man met een gitaar op een tjokvol podium. Ik geloof dat ik daarna vrij snel naar huis ben gegaan. Sorry voor de liefhebbers, maar om dan nog naar een metalband te gaan luisteren vond ik opeens niet meer zo aanlokkelijk.

Luister naar Matt Elliot / Dust Flesh and Bones op Youtube »