Mijn vader, de acrobaat

Als zoon kun je meestal veel dingen van jezelf terugvinden in je vader. Opvallende gelijkenissen of kleine dingen die je pas later leert herkennen. Soms tot je eigen ergernis, en soms iets om trots op te kunnen zijn. Maar soms zijn er ook eigenschappen waarvan je echt niet weet waar je ze in jezelf zou moeten gaan zoeken.

Mijn vader heeft vroeger veel aan turnen en acrobatiek gedaan. Waarschijnlijk aangemoedigd door het vele sjouwen van zware zakken met kolen en zijn lidmaatschap bij de plaatselijke gymnastiekvereniging. In zijn vrije tijd ging hij samen met zijn broer oefenen in de wei achter het huis. Aanvankelijk alleen maar met geïmproviseerde gewichten, maar later ook steeds meer met elkaar. Uiteindelijk werden ze zelfs zo goed dat ze wel eens mochten optreden in een plaatselijk circus, waarvan één optreden (naar eigen zeggen) toendertijd rechtstreeks uitgezonden werd op de duitse televisie. Ik heb me dit altijd een beetje dromerig proberen voor te stellen. Mijn vader? Echt waar? Hij?

Dit verleden van mijn vader heb ik altijd met open mond moeten aanhoren, want bewijs had ik er nooit van gezien. Mijn eigen kunnen op dit gebied was minimaal. Tijdens gymnastieklessen kwam ik zelfs na vijf minuten ‘touwklimmen’ niet verder dan 10 centimeter boven de grond, en bij het via een springplank over zo’n kast springen heb ik meermalen mijn knieën flink bezeerd. Met een bal kon ik echter beter uit de voeten. Trefbal, voetbal, volleybal en dergelijke gingen me goed af. Maar toch kan ik me nog de frustratie herinneren als mijn vader zich weer eens met gemak enkelen keren optrok aan een ijzeren stang achter het huis van mijn opa en oma, terwijl ikzelf mijn armen amper in een kleine buigstand kreeg.

Nadat ik dit allemaal alleen maar wist van ‘hebben horen zeggen’, zijn uiteindelijk toch een paar foto’s opgedoken van mijn vader en zijn broer. Eén foto laat hen zien tijdens een optreden, en de andere is genomen achter hun ouderlijk huis. De wei zelf kan ik me nog redelijk herinneren, maar de achterkant van de schuur ziet er op deze foto eerder uit als een oude foto uit Oost-Europa. En zo blijft er toch een beetje romantiek over van een ver verleden.

De acrobaat is trouwens gisteren 81 jaar geworden.