De mooie Japanse film The Long Excuse (Nagai iiwake) van regisseur Miwa Nishikawa is te zien (geweest) in LantarenVenster te Rotterdam, en volgend jaar tijdens het Film by the Sea festival in Vlissingen. Het is het verhaal van een schrijver die alleen maar oog heeft voor zijn eigen faam en geen flauw benul heeft wat de wereld en de mensen om hem heen bezig houdt en wat zij voelen. Zelfs niet zijn eigen vrouw die toch trouw, als enige, zijn haren blijft knippen. Als zijn vrouw met haar beste vriendin tijdens een busreis verongelukken ligt hij thuis met een andere vrouw in bed. Opeens ontstaat er een flinke deuk in zijn zelf verzonnen leventje waarin hij even alles leek te kunnen doen wat zijn narcistische ziel hem maar ingaf. Die deuk wordt nog groter als hij ziet wat de dood van de vriendin van zijn vrouw doet met haar man en kinderen. Wat is hij eigenlijk voor iemand? Ergens in hem knaagt een enorm schuldgevoel, en het enige dat hij op dat moment kan bedenken is om op de kinderen te gaan passen van de man van de vriendin van zijn vrouw. Terwijl deze dagen en nachten weg is vanwege zijn baan als vrachtwagenchauffeur begeeft hij zich in een leven dat hij nooit gekend heeft. Het gedrag van de kinderen, het verdriet van de man. Onbeholpen en wereldvreemd biedt hij zijn hulp aan, vanuit zijn schuldgevoel, niet vanuit een gevoel van plicht of verdriet. Hoe langer hij in het leven vertoeft van dit kleine en verscheurde gezinnetje, hoe meer hij zichzelf leert kennen. Daarnaast is er ook nog steeds zijn oude leven, dat van de beroemde schrijver. En natuurlijk willen uitgevers en de televisie maar wat graag zien welk enorm verdriet deze geliefde schrijver heeft om de dood van zijn vrouw.
Geef een reactie