Ze zouden een Oscar moeten krijgen, zoiets als de Lifetime Achievement Award bij de Grammy’s. Een speciale prijs voor de constant hoge kwaliteit van hun acteerwerk van de afgelopen eeuw en ver daarvoor. Ik sta er steeds weer versteld van hoe goed Engelse acteurs zijn, van de grote bekende namen als Sir Laurence Olivier, Anthony Hopkins en Judy Dench, tot de anonieme acteurs die kleine bijrolletjes vervullen in Britse tv-series. Een bakker, een baliemedewerkster of een tuinman die even om de weg gevraagd wordt. Ze zijn allen uitgesproken aanwezig en toch volkomen natuurlijk. Uiteraard zijn er vele goede acteurs in de wereld uit alle mogelijke landen, maar toch, die Engelse acteurs blijven me verbazen.
Onlangs nog, een aflevering van de Britse detectiveserie Scott and Bailey. Een moordzaak in een achterstandswijk van een grote stad. Vier verdachten worden opgepakt voor verhoor, allen niet van de slimste soort. Ze zitten daar op hun stoel terwijl ze ondervraagd worden. Aanvankelijk antwoorden ze allemaal onafhankelijk van elkaar ‘No comment’ op de vragen die ze gesteld worden, hetgeen wel komisch werkt. Alsof ze even willen laten weten dat ze toch niet zo stom zijn als ze eruit zien en dat niet antwoorden vaak beter is dan je mond voorbij praten. Ik weet niet waar ze ze vandaan halen en wie die mensen in het werkelijke leven zijn, maar op dat moment in die rol zijn ze wie ze behoren te zijn en voor 100%. Je zou bijna niet geloven dat het acteurs zijn maar echte mensen die ze onder een of ander voorwendsel van de straat geplukt hebben voor verhoor.