De film Nomadland won diverse Oscars, waaronder die van beste film. Frances McDormand (personage Fern) heeft alles verloren en trekt in een busje door de Verenigde Staten en verdient tussendoor wat geld door te werken in een Amazon distributiecentrum. Tussendoor zijn er ontmoetingen met andere nomaden.
Ook al geven de mensen in de film soms een spirituele draai aan hun levenswijze, voor de meesten is de stap om rond te dolen over de Amerikaanse wegen geen keuze maar geboren uit nood en allesbehalve een pretje. Fern zegt op een gegeven moment dat ze geen huis meer heeft en toch geen dakloze is. ‘No, I’m not homeless. I’m just house-less. Not the same thing, right?’. Het legt een neerslachtig gevoel over de film, die wat mij betreft wel een half uurtje korter had mogen zijn, ondanks het decor van prachtige natuur.
Dat gezegd hebbende moet ik wel bekennen dat de sfeer van de film, de leegte van het landschap en het verlorene en troosteloze in het gezicht van Fern wel zijn blijven hangen. In die zin raakt de film ook aan de onzekere toekomst die we voor ons hebben en zijn we in veel opzichten niet veel anders dan Fern, al hebben we wel nog een vaste verblijfplaats, relatie, werk of een uitkering en kunnen we voorlopig onze kop nog in het zand bijven steken en vluchten in onze oh zo vertrouwde pleziertjes en genoegens.
