‘Joods zijn is een privilege’. Deze quote stond te lezen in de Telegraaf van een tijdje geleden en is afkomstig van Howard Jacobson, de winnaar van de Man Booker Prize. Is dat zo? Is het waar dat Joods zijn een privilege is? Is het waar dat ik of iemand anders daarover zou moeten gaan nadenken? Waarom zou ik daarover gaan nadenken? Er wordt zoveel gepraat tegenwoordig en zoveel van de onderwerpen die daarbij ter sprake komen doen absoluut niet ter zake, zijn in weze onbelangrijk. Non-discussies. Discussiëren over onderwerpen die alleen maar tot onderwerp gemaakt zijn doordat iemand een vraagteken toegevoegd heeft aan een woord, een zin, een gedachte. En wij zitten zo in elkaar dat we bij iedere vraag automatisch gaan nadenken. Is het zo? Is het waar? Of is het zo dat we bang zijn dingen te benoemen zoals ze zijn. Omdat we dan een keuze moeten maken tussen het een of het ander. Veel makkelijker is het om opnieuw een vraag te stellen, net zoals het veel makkelijker is een nieuwe commissie in het leven te roepen dan meteen actie te ondernemen. Misschien zijn we wel aan het eind van ons latijn?
Geef een reactie