Een week of wat geleden besloot ik mee te doen aan de maandelijkse fotowedstrijd van het NRC. Het thema van deze maand was ‘Mijn plek’. Mijn gedachte ging meteen uit naar een foto die ik onlangs maakte van varkens die het slachtoffer werden van een zoveelste stalbrand. ‘Dit was mijn plek’ was de titel die ik bij de foto plaatste die in had ingezonden, want dat was de plek waar deze dieren hun hele trieste leven moeten slijten en dan maken ze ook nog eens de hel van een stalbrand mee.

Als fotograaf probeer ik nooit ‘zomaar’ foto’s te maken van iets, maar probeer ik altijd rekening te houden met compositie en het geheel. Ik let dus niet alleen maar op het onderwerp zelf, maar ook op de omgeving, het kader, de situatie eromheen. Ook daarom vond ik mijn ingezonden foto een geschikte foto die best kans zou maken om te winnen. Een andere foto – ook van een varken trouwens – had inmiddels al vele stemmen verzameld, dus het zou nog moeilijk worden. Na een week had mijn inzending toch al heel wat stemmen gekregen en stond qua aantal al op de tweede plek. En zojuist ontving ik tot mijn grote verbazing onderstaande mail van de NRC:

Dus de focus van mijn ingezonden foto lag niet op het beeld en past niet in het thema Mijn plek. Heel vreemd, en ik heb dus maar meteen gereageerd.

Dit verrast me, want het gaat nu juist om het beeld, waarbij ik niet alleen maar de varkens maar ook de omgeving laat zien zodat het een geheel wordt en meer zeggingskracht krijgt. Als jullie vinden dat dit niet de essentie van een foto is, dan zou ik zeggen zoek een andere baan.

Ik had het kunnen begrijpen als ik een foto had ingestuurd van een verkoold varken en deze een titel had meegegeven als ‘Hoeveel zielige varkens moeten nog het slachtoffer worden van deze branden, stop met het eten van vlees!’. Mijn focus lag echter op het totale beeld, de compositie en de tijdgeest die uit de foto spreekt. Volgens de NRC is dat dus een activistische instelling. Als dat zo is, dan voel ik me een tevreden mens.

Update…