Een week of wat geleden besloot ik mee te doen aan de maandelijkse fotowedstrijd van het NRC. Het thema van deze maand was ‘Mijn plek’. Op de webpagina van de wedstrijd zag ik allerlei foto’s voorbijkomen van lieve kleine biggetjes, op de arm van een kind of boer of rennend over een grasveld. Mijn gedachte ging meteen uit naar een foto die ik onlangs maakte van varkens die het slachtoffer werden van een van de vele stalbranden van de afgelopen jaren. Dat is de echte plek van het overgrote deel van alle varkens in de vee-industrie, niet een idyllisch ogende groene weide en persoonlijke aandacht. De foto’s op die webpagina weerspiegelden niet de realiteit en dat ergerde me. Vandaar deze inzending met de titel ‘Dit was mijn plek’.
Ik vond mijn ingezonden foto dus een geschikte foto die – zeker bij lezers van een krant als de NRC – best kans zou maken om te winnen. Een andere foto – ook van een varken trouwens – had inmiddels al vele stemmen verzameld, dus het zou nog moeilijk worden. Na een week had mijn inzending toch al heel wat stemmen gekregen en stond qua aantal al op de tweede plek. En zojuist ontving ik tot mijn grote verbazing onderstaande mail van de NRC:
De focus van mijn ingezonden foto lag dus niet op het beeld en pastte niet in het thema Mijn plek. Ik had het kunnen begrijpen als ik een foto had ingestuurd van een verkoold varken en deze een titel had meegegeven als ‘Hoeveel zielige varkens moeten nog het slachtoffer worden van deze branden, stop met het eten van vlees!’. Maar dat deed ik niet. Mijn focus lag daarbij op het totale beeld, de compositie en een weergave van de werkelijkheid. Volgens de NRC is dat blijkbaar een activistische instelling.
Reacties zijn gesloten.