Wie herinnert zich deze oorlog nog? De Eerste en Tweede Wereldoorlog heb ik niet meegemaakt, maar die van afgelopen nacht herinner ik me nog goed. Ik zat op de bank, de kat eronder. Buiten ging het tekeer als nooit tevoren. Dat de ‘bommen’ ieder jaar zwaarder was goed te merken. In mijn tijd waren het nog klappertjes, toen bommetjes en als ultieme lawaaimaker had je nog de kanonslag. De knal die deze laatste maakte was hard, maar het geluid was afgebakend en lokaal. Wat ik gisteravond hoorde was oorverdovend en voelbaar. Luchtverplaatsingen die alleen maar zware bommen kunnen veroorzaken of zwaar onweer, en dan kwam het geluid nog van ver, zeker van een paar straten verderop.
Op de tv wensten mensen elkaar en de wereld al het goede van deze aarde. Op de Dam in Amsterdam stonden mensen met bontkraagjes aan hun jassen en glazen champagne in de handen elkaar te zoenen. Een brede glimlach op hun gezicht en ogen die glinsterden van blijdschap. Ik hoop dat de mensen in ontwikkelingslanden hun tv niet aan hadden staan, en al helemaal niet die arme stakkers die nu op de vlucht zijn voor al dat geweld in het Midden-Oosten en wanhopig en op goeder trouw met honderden in een bootje stappen in de hoop er weer levend vanaf te kunnen stappen in een betere wereld. Daar worden ze dan misschien wel met zijn tienen in kale kamertjes geplaatst in een gebouw dat eerder wellicht dienst deed als gevangenis, maar ze hoeven in ieder geval niet acuut te vrezen voor hun leven, en eten en drinken krijgen ze ook. Alles is beter dan Niets.
Geef een reactie