Paard en wagen

Ik parkeerde mijn auto tussen die van anderen en liep het gebouw binnen. Het was een vreemd gebouw, een labyrinth zoals ik er nog niet een eerder zag. Vele bekenden waren aanwezig, zowel uit het heden als uit het verleden. Iedereen liep de ruimten af die zich in het gebouw bevonden. Soms kwam je iemand tegen die je net ook al zag, elders. Het leek of iedereen deel uitmaakte van één groot onderzoeksteam. Wat er onderzocht werd is me nog steeds niet duidelijk. Misschien alleen maar het vinden van de juiste uitgang. Gesproken werd er niet veel. Soms keek je even iemand aan of vroeg je kort of de aangrenzende ruimte nog iets nieuws te bieden had, en dan ging je weer verder. Zo ging het voor mijn gevoel uren door. Maar als je slaapt en het is een droom waar je je in bevindt is dat nooit met zekerheid te zeggen. Uiteindelijk begonnen mensen te verdwijnen tot alleen ik nog over was. Ik liep terug naar de plek waar ik het gebouw was binnengegaan en zag dat een aantal dieven er net met mijn auto vandoor gingen. Ik ging naar het politiebureau om aangifte te doen en kon me aldaar niet meer herinneren hoe mijn auto eruit zag. Welk merk? Welke kleur? En opeens drong het tot me door dat ik helemaal niet met de auto gekomen was maar met het paard. En dat paard stond nog gewoon op de plek waar ik het had achtergelaten. Heerlijk toch, dit soort dromen. Ik kan niet eens paardrijden, heb er zelfs nog nooit opgezeten. Dat zal ook wel de reden zijn waarom ik daarna meteen wakker werd. Dromen is leuk, maar je moet niet het onmogelijke verwachten…