Primus en Killing Joke

Op dit moment kan ik even geen genoeg krijgen van de cd They Can’t All Be Zingers van Primus. Toegegeven, een verzamelplaat, een compilatie, een soort ‘Best of’, maar wat zou het. Zo begon ik ook met de muziek van diverse andere bands en daarna kocht ik alsnog enkele originele albums. Binnenkort komt er trouwens een nieuwe cd van Primus uit, The Desaturating Seven, en een nieuwe tour. Het concert van Primus in 013 in Tilburg van juni dit jaar heb ik verdorie gemist.

Ik wissel de plaat van Primus af met een andere verzamelaar, Laugh? I Nearly Bought One! van Killing Joke. De platen die ik van ze had heb ik inmiddels definitief verkocht. Vinyl is wel leuk, maar een cd’tje vind ik toch handiger en neemt minder plek in beslag. Laugh? I Nearly Bought One! gaat van hun begintijd, van lekker rauwe post punk over in wat makkelijker in het gehoor liggende nummers van de jaren tachtig en dan weer terug naar hun geluid van vroeger. Tijdens Incubate traden ze op in 013 en ik had het idee dat zanger Jaz Coleman stijf stond van de coke of iets wat daarop lijkt. Hij is inmiddels 57, dus misschien was het ook wel de leeftijd die zijn houding deed verstijven.

Killing Joke ken ik al heel lang, maar de muziek van Primus is om een of andere reden volledig aan me voorbij gegaan tot een half jaar geleden toen ik ze bij toeval ontdekte op Youtube. Vreemd hoe dat kan gaan, want is er ook genoeg muziek waarvan je gewild had dat je die nooit van zijn leven was tegengekomen.

Hieronder een foto van Killing Joke en een video van Primus. Let bij de video van Primus vooral ook op het publiek. Geen smartphones!!!