Selfies

Selfies blijven toch rare dingen. Deze jonge mensen kijken naar een schermpje en lachen. Wat zien ze en waarom lachen ze? Kijken ze naar een grappige vakantiefoto of naar een filmpje van een jong katje op Youtube? Nee, ze kijken alleen maar naar zichzelf.

Soms vraag ik me af waarom ik het zelf niet doe. Iedereen lijkt het te doen en iedereen lijkt het hartstikke leuk te vinden. Kan ik niet om mezelf lachen? Natuurlijk wel, en huilen ook trouwens. Toch krijg ik het niet voor elkaar van mezelf een selfie te maken. Ik probeer het ook niet eens. Soms, als ik snel even een foto van mijn kat wil maken, raak ik weleens per ongeluk het knopje op het scherm aan dat ervoor zorgt dat de camera aan de voorzijde geactiveerd wordt. Dan kijk ik opeens naar mijn eigen kop en druk ik snel weer op dat knopje zodat mijn kat weer in beeld komt. Als het de bedoeling was geweest dat we veel naar onszelf zouden moeten kijken dan hadden we wel antennes op onze kop met daarin een stel ogen. Dat is dus iets anders dan naar onszelf kijken als het gaat om denken en gedrag. Dat ze daar nou niet eens een appje voor ontwikkelen.