Ongelooflijk kippevel

De verslaggever spreekt iemand aan die al een tijdje op het viaduct staat om de stoet met wagens voorbij te zien komen die de lichamen van de slachtoffers van de ramp met vlucht MH17 van Eindhoven naar de kazerne in Hilversum brengt. ‘Hoe is dit voor u om hier nu te staan?’ Een man en een vrouw geven antwoord: ‘We hebben dit al de hele week gevolgd, en nu wilden we er graag zelf even bij zijn. Ongelooflijk. Kippevel. Zo ga je op vakantie, en zo kom je nooit meer terug’. Een andere man komt niet eens uit zijn woorden en weer een andere maakt nog snel even wat foto’s. Wanneer de stoet met wagens onder het viaduct door rijdt wordt er door iedereen op het viaduct en in de berm naast de snelweg geklapt. Voor wie het gemist heeft kan de komende twee dagen opnieuw langs de route gaan staan die de colonne neemt, want ook de tweede en derde rit met lichamen zal op dezelfde manier plaatsvinden.

Ongelooflijk en kippevel. Zo ga je op vakantie, en zo kom je nooit meer terug. Ongelooflijk en kippevel. Zo ga je naar de markt, en zo loop je dagelijks kans met tientallen anderen te worden opgeblazen door een zelfmoordterrorist. Ongelooflijk en kippevel. Zo sta je te praten met je vriendinnen in het dorp, zo word je gegijzeld, verkracht en vermoord door een groep extremisten. Ongelooflijk en kippevel. Zo zit je samen met je gezin aan tafel, zo word je huis of dat van je buren gebombardeerd en is iedereen op slag dood. Ongelooflijk en kippevel. Zo ben je samen met honderden collega’s aan het werk, zo stort het gebouw plotseling volledig ineen. Ongelooflijk en kippevel. Zo doe je helemaal niks en verwacht je ook helemaal niks, zo ga je met z’n allen toch langzaam dood van de honger of door een enge ziekte.

We hebben dan niet de finale bereikt van het WK-voetbal in Brazilië, maar we hebben wel een nationale rouwdag.