Een kwestie van anders gaan denken

Wezenlijke en duurzame veranderingen komen helaas nooit voort uit het opstellen en navolgen van regeltjes en wetten. Echte veranderingen vinden plaats door anders te gaan denken, nieuwe inzichten. Op sociaal, psychologisch en maatschappelijk vlak neemt dat helaas nog niet zo’n vaart, anders zou de wereld (en wij) er al heel wat mooier en vreedzamer uitzien. In de wetenschap hebben ze niet zoveel last van dit soort dingen en kunnen ze hun fantasie de vrije loop laten, met als gevolg dat er zo nu en dan ideeën en projecten onstaan die totaal anders zijn dan alles wat daarvoor werd bedacht en gedaan. Een voorbeeldje hiervan is de Vortex, een windmolen zonder wieken.

Ooit werd het wiel uitgevonden, en dat wiel zal voor altijd een grote rol blijven spelen in ons leven, al was het alleen maar om met de fiets boodschappen te kunnen gaan doen. Maar dat een wiel noodzakelijk is om vooruit te kunnen komen, om iets in beweging te krijgen, is maar één oplossing van (in de toekomst) velen. Ook de verbrandingsmotor maakt nog steeds gebruik van het wieldenken, anders zou je de krukas niet rond kunnen laten draaien, en dus geen ronddraaiende cardanas en wielen. De straalmotor van een vliegtuig is weer een ander verhaal, maar is nog steeds gebaseerd op het idee dat je een hoop energie de ene kant uit moet blazen om zelf de andere kant op te kunnen gaan. Ook dat zal straks veranderen wanneer men anders zal gaan denken over hoe dingen in elkaar zitten en werken. Zo kan ik me voorstellen dat men ooit in staat zal zijn om een minuscuul laagje moleculen of atomen zodanig te beïnvloeden dat ze een ‘tegengestelde polariteit’ krijgen waardoor ze zich afzetten tegen aangrenzende moleculen of atomen, en op die manier zelfs loeizware voorwerpen moeiteloos kunt laten zweven. Een fantasietje van mij, met nul komma nul vooronderzoek en kennis van zaken.

Waarom zou je wieken moeten gebruiken om windenergie mee op te kunnen wekken? Op zich is het een logische, edoch ouderwetse gedachte. Als je de kracht van wind wil benutten om energie op te wekken, dan moet je zorgen dat die wind ergens tegenaan kan blazen en iets rond kan laten draaien waardoor een grote dynamo (ook een rond ding van binnen) er stroom van kan maken. En dus staan er nu overal in de wereld grote zuilen in het landschap met enorme propellors. De mensen achter de Vortex zagen dit anders en ontwikkelden een turbine die gebruikmaakt van zogenaamde vorticiteit. ‘Een aerodynamisch effect waardoor een constructie in de voet van de molen in elektrische energie kan worden omgezet. Doordat de turbines geen bewegende delen hebben, zijn ze goedkoop te produceren en te onderhouden. Bovendien maken ze geen lawaai en zijn ze veiliger voor vogels’. (bron: www.zdnet.be)

Van dit soort ideeën kan ik nu blij worden. Het laat zien dat we in staat zijn om een oeroud beginsel anders te gaan bekijken. Dat deden we natuurlijk al, in ons digitale tijdperk, en er zijn nog vele andere mooie ideeën zoals deze gloeiende nanostaafjes, maar het idee van de Vortex is zo mooi en bijna onmiddelijk toepasbaar dat regeringen misschien nog maar even zouden moeten wachten met hun peperdure plannen voor nog meer grote windmolenparken aan land of in zee. Zet een hele serie van deze zuilen op de Veluwe en laat er klimops langs omhoog groeien en ze vallen niet eens op.