Zelfmoordpil: altijd handig

Het is ten strengste verboden dat een arts je helpt bij het beëindigen van je leven, maar je mag het natuurlijk altijd zelf doen. En daar willen we je graag bij helpen. Daar komt het idee van die zelfmoordpil eigenlijk wel op neer. Zelfmoord klinkt de meesten in de oren als iets gruwelijks, maar ik heb het zelf altijd het ultieme recht van zelfbeschikking gevonden. Niet dat ik er aan denk om dit recht maar eens te gaan toepassen, maar al vroeg in mijn leven vond ik het eerder een geruststelling dan iets waar je bang voor moet zijn. Als écht alles mis zou gaan lopen in mijn leven, als het écht ondraaglijk zou worden, zou ik er nog altijd voor kunnen kiezen voor eeuwig in te slapen. Voorlopig blijf ik echter nog wel even wakker.

Dat gezegd hebbende lijkt me zo’n zelfmoordpil niet handig om ‘zomaar’ te gaan verstrekken zonder tussenkomst van een arts. Mocht het zo zijn dat je vanaf de leeftijd van achttien jaar zo’n pilletje kunt aanvragen, denkt misschien menig scholier/student eraan om die pil maar vast in huis te halen. Voor het geval een docent je een onvoldoende dreigt te gaan geven voor biologie. Even capsule openbreken en in een bekertje koffie aanbieden aan de betreffende docent. Omdat je hem zo aardig vindt.

Behalve dat het een recht is om je eigen leven te beëindigen zou het ook van weinig begrip en naastenliefde getuigen als er geen ander voorwaarden aan vast zouden zitten dan tijd om na te denken. Als ex-psychiatrisch verpleegkundige weet ik ook dat het je recht is om mensen ervoor te behoeden zichzelf te doden, omdat een ander je leven altijd op een andere manier ziet dan jezelf, zeker als ‘het uitzichtloze’ voorkomt dat je niet meer helder, ruim en creatief kunt denken. Nu zijn er mensen die nooit helder, ruim en creatief nadenken en die je met graagte zo’n pilletje zou willen aanbieden, maar ik ga hier geen namen noemen.