Soms lijkt het alsof – terwijl je nog leeft – iets of iemand achter je rug al bezig is met alle sporen uit te wissen. Het enige bewijs dat iets in je leven ooit heeft bestaan zijn dan oude foto’s en de herinneringen van mensen aan een gedeeld verleden. Maar zelfs die herinneringen worden steeds vager, alsof ze al half uitgegumd zijn.
Dit jaar verdwenen de twee gebouwen waar ik mijn hoor- en werkcolleges volgde op de universiteit van Tilburg. Toen heetten deze nog gebouw P en S. De letters stonden voor de faculteiten Psychologie en Sociologie. Later zijn ze samengevoegd tot één gebouw en omgedoopt tot Prisma Building. Op Google Maps was die naam al verdwenen nog voordat de gebouwen werden gesloopt.
Verder terug in mijn verleden ligt het Bisschoppelijk College in Sittard. Van deze middelbare school staat alleen nog maar de gevel overeind, de rest is tientallen jaren geleden al met de grond gelijkgemaakt. De afgelopen paar maanden is het gemeentehuis in de wijk De Baandert gesloopt waar ik kindervakantiewerk deed en dat ook gebruikt werd tijdens carnaval en de koffietafel na een begrafenis. En nu zijn ook mijn oude kleuterschool en basisschool verdwenen.
Foto: Op de oude klassenfoto uit 1974 is te zien dat de tekens aan de gevel nooit zijn veranderd of weggehaald. Ik ben dat jongetje met zwart t-shirtje, vooraan, tweede van links.
De sloop van de kleuterschool, basisschool en gemeentehuis De Baandert
