In een stad is altijd wel iets te zien of te doen. Als kijker hoef je je niet snel te vervelen in een stad. Gebouwen, mensen, straten, reclameborden, wandelaars, fietsers, auto’s, zelfs palen en prullenbakken kunnen interessant zijn om naar te kijken.
Afgelopen week zat ik op het perron van station Strijp S in Eindhoven te wachten op de trein en keek uit over dit stukje Eindhoven. Een gekrioel aan details, vlakken en lijnen. Ik vraag me soms af wat dat inwendig met een mens doet, en met zijn geest. Zelfs al kijk je er niet bewust naar, al die beelden en geluiden komt toch bij je binnen. De onrust van de stad die op zoek is naar balans en vorm, maar die hij waarschijnlijk nooit zal vinden. En kun je als bewoner van een stad überhaupt ooit nog wel eens naar iets kijken met echte aandacht, met zoveel afleiding om je heen?