Ik vraag me soms af wat voor nut het nog heeft foto’s te maken tijdens of na stalbranden. Tenzij je een perskaart hebt word je op afstand gehouden door politie of beveiligers, en mocht je een aantal dagen later teruggaan kun je niet meer dan ‘hopen’ op foto’s van varkens die geruimd worden zodat het gebeuren iets meer wordt dan wat woorden op internet, zoals: de brandweer was snel ter plaatse, 1000 varkens, gestikt in de rook, levend verbrand, stallen gespaard, geen slachtoffers, boerengezin helemaal van slag. Elke stalbrand is een verschrikking, het zijn er te veel, ze zijn onnodig en ze zijn allemaal hetzelfde. Je kunt zo’n bericht in principe gewoon kopiëren en dan hoef je alleen maar de datum, locatie en het aantal varkens dat bij de brand is omgekomen aan te passen.
Tegen beter weten in ben ik tegen het einde van de middag toch even naar Lierop gereden. De beveiliging stond al op een meter of 200 afstand iedereen tegen te houden. Dat was duidelijk niet alleen maar om veiligheidsredenen maar vooral ook om nieuwsgierigen en eventuele actiegroepen op afstand te kunnen houden. Zelfs met een flinke telelens was het zo goed als onmogelijk een paar fatsoenlijke foto’s te maken.
Op een van de foto’s staat een bord met de de woorden ‘Zichtstal vleesvarkens’, met 3 lachende varkens waarvan er een een fototoestel om zijn nek heeft hangen. Fotograferen doe je vooral buiten en dat woord kennen de meeste varkens in Nederland niet.
