Als je aan het schilderen bent krijg je weleens de tip om door de wimpers van je ogen te kijken. Details vallen weg en je bent in staat het schilderij als geheel te zien. Kleurverdeling en compositie zijn op die manier beter te beoordelen. Tijdens fotograferen pas ik het soms ook toe, of ik probeer mijn ogen te laten scherpstellen op niets. Niet dichtbij, niet op het onderwerp, maar ergens in de ruimte daartussen. Eigenlijk ga je dan even wazig zien, wat hetzelfde effect oplevert als door je wimpers heenkijken. En soms zie je dan heel andere dingen.
Iemand die bijziend is, zoals ik, kan ook even zijn bril afzetten. Vandaag zat ik op de bank en keek naar buiten. Mijn brilleglazen waren wat vettig dus ik zette hem af om ze schoon te maken. Ondertussen keek ik weer naar buiten en herkende in het wazige beeld van een groep takken en bladeren opeens een gezicht. Toen ik de bril weer opzette en alles weer scherp kon zien was het gezicht verdwenen.
