Tijdens de expositie van World Press Photo 2017 zijn foto’s te zien die tijd nodig hebben om bij je binnen te komen, tot foto’s die je een klap in je gezicht geven. Een klap van gruwel of van schaamte.
De catalogus is op zich ook zeer de moeite waard, al vind ik het huidige formaat te klein. Daarbij komt dat – mede door het kleine formaat – veel foto’s over twee helften verdeeld zijn, met een diepzwarte vouw in het midden. Fotoboeken die op deze manier samengesteld zijn laat ik bij voorkeur liggen.