Tijdens het volgen van alle nieuwsberichten over corona en de pandemie heb ik al veel foto’s voorbij zien komen van de crisis. Situaties met burgers, politici, wetenschappers, artsen en verpleging. Soms zijn het beelden uit een videoverslag, soms foto’s. Het zal nog moeilijk worden voor de jury van de volgende editie van World Press Photo om hier een keuze uit te maken. Ik ga er tenminste vanuit dat de winnende foto er een wordt van de pandemie, het kan bijna niet anders.
Wellicht zou de jury dit keer moeten besluiten de prijs toe te kennen aan de fotojournalistiek an sich. Een prijs voor de kracht en de waarde van het journalistieke beeld, in plaats van voor de maker. Of de prijs gaat naar de selfie en de directheid van foto’s afkomstig van smartphones. Nog nooit zijn er in het nieuws zoveel foto’s en video’s gebruikt van gewone burgers. Een fotograaf of filmer kan in een tijd als deze onmogelijk overal tegelijkertijd zijn. En natuurlijk ook vanwege de lockdown. De foto’s van professionele fotograferen zullen vast en zeker erg sterk en mooi zijn, maar zekere zo sterk en pakkend zijn de foto’s van artsen en verplegers die een seflie maakten van zichzelf nadat ze oververmoeid weer een hele dag met een mondkapje hadden moeten rondlopen.
