Alice in the Cities (Wim Wenders 1974)

De meeste films die ik de laatste jaren gezien heb raken me nauwelijks. Ze zijn amusant maar zowel vorm als inhoud blijven niet hangen. Dat is heel anders met Alice in the Cities uit 1974 van Wim Wenders die ik pas vrij recent voor het eerst gezien heb. Ik kende al wel een paar films van Wim Wenders en dan vooral natuurlijk Paris Texas uit 1984 omdat die in dat jaar de Gouden Palm won in Cannes en vast ook vanwege de rol van de toen erg populaire Nastassja Kinski. Alice in the Cities is dus van tien jaar eerder en gefilmd in prachtig zwart-wit. De film ademt ruimte, zelfs als er niet door het Amerikaanse landschap gereden wordt of de personages zich in New York bevinden, maar in een kleine hotelkamer ergens in Wuppertal.

Ik draag in mijn hoofd een lijstje mee van 10 films die mij het dierbaarst zijn. Een onzinnig lijstje natuurlijk want er zijn zoveel mooie films. Dat lijstje verandert niet vaak, maar Alice in the Cities staat er nu zeker in. Alleen even goed bedenken welke van de tien er dan uit moet.